Masonlar köklerin i M.Ö. 10. yüzyılda yapılmış olan Hz. Süleyman Tapınağı işçilerine dayandırsalar da bu işçilerin de önceden bu işi yaptıklarının ve oraya hep birlikte gittiklerinin bilinmesi, kökenleri daha da eskiye taşımaktadır. Mason kelimesini sözcük anlamı bakımından incelediğimizde şu bilgilere ulaşmaktayız: Bir yapı işinde niteliksiz "düz işçi" olarak çalışan, kazı yapan, taş kırıp yontan, malzeme taşıyan, hatta duvar ören kimselere "Mason" denirdi. Günümüzde kimi Batı dillerinde salt "Mason" karşılığı olan sözcükler (İngilizcede "Mason", Fransızcada "maçon", Almancada "maurer"), öncelikle "duvarcı" anlamına gelmektedir. Yapıcılık (inşaatçılık) mesleği ve sanatının inceliklerini bilerek uygulayan, bu bağlamdaki sırları titizlikle koruyan ustalar ile bu ustaların yardımcıları olarak nitelenebilecek kalfalar ve gelecekte birer kalfa olmak üzere yetiştirilen çıraklarsa "Özgür Mason" anlamına gelen bir unvan taşırlardı. Bu unvanın toplumları içinde kendilerine sağladığı birtakım ayrıcalıklardan da yararlanır, yani birer "özgür insan" sayılırdı. Sadece soyluların, askerlerin ve din adamlarının özgür oldukları bir toplumsal düzende bu çok önemli bir ayrıcalıktı. Özgün kaynaklarında Masonlar, Masonluğu şöyle tarif ederler: "Bugünkü Masonluk, Rönesans ve Reform süreçlerini izleyen Aydınlanma Çağı'nda oluşturulmuş; akılcılık, bilimsellik ve insanlığın oluşumundan bu yana ortaya çıkarak, insanlığın gelişimine ve bilgi birikimlerine katkıda bulunmuş bir kültür ve fikir üstyapı kurumudur."
Masonluğu en geniş şekilde ele aldığımızda, bu yapının gelişim sürecini üç aşamada özetleyebiliriz:
Antik Çağ ve Önce: Bu dönemi "Masonluğun Eski Kaynaklarının Dönemi" olarak adlandırabiliriz. Masonluğun genel tarihi bakımından bu dönemde, hem spekülatif nitelikli kaynaklar hem de yapıcılık mesleği ve sanatının tarihsel kökeni yer alır.
